ابزار هنری
از مادران بخواهید که یک سری ابزار اولیه هنری تهیه کنند.
این وسایل شامل این موارد است: مدادرنگی، گواش، پاستل (مدادشمعی)، قلموی متوسط، قیچی مخصوص کودک، چسب ماتیکی، چسب نواری، پالت رنگ تخم مرغی، کلربوک (برای نگهداری کارهای بچه ها)، پوشه مقوایی جلد شده (برای زیردستی موقع نقاشی)، سینی کوچک (لازم نیست بچه ها سینی بخرند، می توانند از سینی زیر کیک هم استفاده کنند؛ این سینی برای کارهای مختلفی مثل خمیربازی و گل بازی به کارتان می آید)
و مسلما همه وسایل، ریز و درشت، باید برچسب اسم داشته باشند، حتی تک تک مدادرنگی ها و پاستل ها.
برای این که والدین همان اول کار جا نزنند و نگویند که چه خبر است؟ چرا اینقدر هزینه کنیم؟!
بهشان بگویید: «ما نمی خواهیم شما هزینه زیادی کنید، اگر این وسایل را در خانه دارید، همان ها را بیاورید. و ضمنا ما وسایل زیادی از شما نخواستیم، این ها حداقل چیزهایی است که لازم است هر کودکی در خانه در اختیار داشته باشد.»
یک میز یا کمد را به وسایل بچه ها اختصاص بدهید و ابزارشان را در بازیکده نگهدارید.
این کار با این که بخشی از فضای شما را اشغال می کند ولی مزایایی دارد مثلا لازم نیست هر جلسه به مادران بگویید که برای جلسه بعد کدام ابزارها را بیاورند یا اگر کسی غایب بود، جلسه بعد بیکار بنشیند یا مجبور شود از وسایل دیگران استفاده کند و...
فهرست وسایل را بنویسید و به دیوار بزنید.
می توانید یک تلق رنگی در قطع آ4 به دیوار بچسبانید تا حکم تخته وایتبردتان را داشته باشد و هر جلسه وسایلی را که لازم است بچه ها برای جلسه بعد تهیه کنند، رویش بنویسید.